(S4) Episode 8: Bless The Broken Road

Ang Nakaraan Sa Rainbow Connection...

*****

Alam na alam na natin ang kuwento. Hinalikan ng prinsipe ang prinsesa at nagising ang huli mula sa mahimbing na pagkakatulog…

Ilang linggo ring nawalan ng malay si Monti. Buti nalang at walang naging kumplikasyon ang pagkakahampas sa kanya ng baseball bat. At habang nahihimbing siya ay inayos ko na ang lahat ng problema. Kung noong una ay naawa pa ako, sa pagkakataong ito ay wala ng natirang awa sa akin.

Tuloy ang kaso. Mabulok na si Roger sa kulungan for all I care. Siya ang sumira sa buhay niya, hindi ako.

At katulad sa lahat ng fairytale, pagkatapos matalo ng bida ang mangkukulam ay Malaya na siyang halikan ang iniibig niya.

Bakit ko pa nga ba pinatagal ang mga bagay? Sa simula palang naman ay mahal ko na si Monti. Mahal niya rin naman ako. Nangako siyang tanggap na niya ako. ramdam ko sa puso kong totoo iyon. Siguro ay natakot lang ako. Natakot na gaya ng dati ay masyadong maganda ang nangyayari sa buhay ko. Masyadong nakakatakot na umasang hindi ito mababago at walang mangyayaring masama.

Narealize ko lang na hindi ako ang klaseng tao na natatakot. Kailan pa ako natakot sa pagmamahal? Kailan pa ako tumakbo palayo sa sinasabi ng puso ko? Simula naman bata pa ako ay puso ko na ang sinusunod ko. Kaya keber sa kung ano pa ang mangyayari dahil wala pa naman sila. Ang ngayon ang meron ako. AT ang ngayon ay mahal ko si Monti.

Katulad ng mga nakaraang umaga na dinadalaw ko siya sa ospital ay inayos ko ang mga pagkain sa pantry ng kuwarto niya. Pagkatapos noon ay umupo ako sa tabi niya. Hinawi ko ang kanyang buhok at matagal na tinignan ang kanyang mukha.

“Ikaw na nga.” Ito na lang ang nasabi ko.

Hinalikan ko siya. Matagal pero may lambing.

At kaiba sa ibang umaga ay dumilat na ang mga mata niya. Naiyak ako sa tuwa. Ngiti naman ang sukli ni Monti sa akin.

Wala ng salita pang dapat gamitin. Sapat na ang halik naming sa isa’t-isa. Sapat na iyon para punuan ang katahimikan. Mas makapangyarihan nga daw ang pag-ibig na hindi na kailangang mag-ingay pero kusang sumisigaw mula sa kaibuturan.

*****

I set out on a narrow way many years ago

Hoping I would find true love along the broken road

But I got lost a time or two

Wiped my brow and kept pushing through

I couldn't see how every sign pointed straight to you

Every long lost dream led me to where you are

Others who broke my heart they were like northern stars

Pointing me on my way into your loving arms

This much I know is true

That God blessed the broken road

That led me straight to you

But then again, hindi rin naman ako ang klase ng tao na mananahimik lang. Ipagdiwang ang dapat ipagdiwang! Dapat malaki ang lahat! Kaya agad kong kinausap ang tatlong bakla para maghanda ng party para sa amin ni Monti.

“Bakit nung naospital ako wala namang paparty after?” tanong ni Edgar.
“Hindi naman kasalanan ni Monti na nacoma siya. Ikaw dati, drug overdose! Buti nga nagising ka pa!” sabat ni Green.

Natawa lang kami.

“Gusto ko lang naman maging formal ang lahat. Na kami na ulit. Na wala ng bawian. Na tinatanggap ko na siya ulit.” Pagdedefend ko.
“Buti ka pa teh masaya na ang puso mo.” Malungkot na sabi ni Ram.
“Hindi lang puso, pati pekpek!” sabat na naman ni Edgar.
“Ikaw naman kasi, alam kong you keep it to yourself at madalas kang tahimik at nakikinig lang. Pero hindi dapat ganun sa love. Ilaban ang dapat ilaban. Sa pag-ibig, hindi dapat indecisive. Dahil kapag tumagal pa iyan, baka walang matira sayo bakla!” advice ko kay Ram.
“Truths!” nag-agree si Green sa akin.
“Bawal din ang maarte. Bawal din ang masyadong takot!” sagot ko kay Green.

Napayosi si Green sa sinabi ko. Sapul si bakla.

“Sino bang takot? Ako? Hindi ba katapangan ang ginagawa ko na kahit masaktan ako ay ginagawa ko ang tama?” taray ni Green.
“Hindi iyan katapangan…katangahan. Bakit mo gagamitin ng logic ang love? Emotions ang labanan dun ate.” Laban ko naman.
“Basta. AT least kung friends kami, forever nay un. Hindi na masisira. And besides, paano kapag naulit na naman na tinatago niya ako?” ayaw patalo ni Green.
“Paano mo malalaman, ayaw mo na ngang sumugal ulit. Parang hindi nga rin kayo friends ni Nikko ngayon. Kayong tatlo ha, maniwala kayong worthy kayo para mahalin. Dahil karapatan nating lahat iyon.”panalo ang linya ko.

“Nasasabi mo lang ‘yan ngayon kasi masaya ka.” ASIM ni Green.
“At kaya kong sabihin paulit-ulit dahil lagi kong pinipili maging masaya.”

Wala ng sumundot ng sagot. Alam nilang tama ang sinasabi ko.

*****

I think about the years I spent just passing through

I'd like to have the time I lost and give it back to you

But you just smile and take my hand

You've been there you understand

It's all part of a grander plan that is coming true

Every long lost dream led me to where you are

Others who broke my heart they were like northern stars

Pointing me on my way into your loving arms

This much I know is true

That God blessed the broken road

That led me straight to you

Kinagabihan ay ready na ang party ko sa poolside ng building naming. In fairness sa mga bakla, basta party, laging maasahan.

Kaunti lang naman ang imbitado. SIna Green, Ram at Edgar. Sinama ko na rin si Jaboom at MK. Mga dati kong katrabaho na kaclose ko at iba pang mga katrabaho ni Monti. Masaya kami ni Monti na magcelebrate kasama ang mga pinakamalalapit sa amin.

Sa simula ay dinner at chikahan lang. hanggang sa kunin ko ang microphone. Alam niyo naman ako. gusto ko laging nanggugulat.

“Good evening everyone. Alam naman natin ang mga nangyari nitong mga nakaraang linggo. At nagsisisi akong kailangan pang mangyari ang lahat ng iyon para matauhan ako. Sigurado akong lahat kayong nandito ay alam na ang kuwento ng buhay ko. Ang taong tanga sa pag-ibig. Ang taong ilang beses ng nasaktan pero paulit-ulit pa ring naghahanap ng pagmamahal. 

Pero sabi nga nila, kapag tama na ang panahon ay darating din sayo ang hinahanap mo. Kapag para sayo talaga ang isang bagay ay hindi puwedeng mawala ito sayo. Lumaki akong naghahanap ng pagmamahal. Siguro dahil na rin hindi ko nakuha iyon sa tatay ko. Pinalaki niya ako sa bugbog at sermon dahil sa bakla ako. Pero kahit ganun, alam ko sa sarili ko na karapatdapat akong mahalin. Na may isang taong darating para mahalin ako. na tatanggapin ako kung anuman ako. 

At nagkaproblema man kami dati, bumalik pa rin siya. Siguro dahil tindhana talagang magsama kami. I-deny ko man sa sarili ko ay paulit-ulit bumabaik sa akin ang sagot. Siya na ‘yun. Siya na ang hinihintay ko. Monti, mahal na mahal kita!”

Palakpakan ang mga tao. Award winning ang monologue ko. Idagdag pang nakita ko si Monti na naluha. Tumaba ang puso ko dahil alam kong lahat ng sinabi ko ay nararamdaman din ni Monti.

Hinalikan ako ni Monti. At sa pagkakataong iyon ay ramdam kong buo na ako. Nakita ko na ang matagal ko ng hinahanap.

“Mahal na mahal din kita, Marnee, David o kung anuman.” Sigawan ang mga tao sa sinabi ni Monti.

“Nagsisi din ako noong pinakawalan pa kita dati. I told myself na ang tanga-tanga ko. Hindi naman ang panglabas mo ang minahal ko. Ikaw ang mahal ko. Kung ano ka sa loob at kung ano ang ipinaparamdam mo sa akin. And like you said, I also feel na ikaw lang ang hinihintay ko. This time, hindi na ako matatakot. This time, sasabihin ko na lahat ng gusto kong sabihin. Gagawin ko na ang lahat ng gusto kong gawin. Saan man tayo dalhin ng love natin ay hindi na ako natatakot kasi alam kong kasama kita.” Naiiyak na rin ako nito.

Nagulat nalang ako ng lumuhod sa harap ko si Monti.

“At sa harap ng mga taong pinakanakakakilala sa atin, gusto kong sabihin kung gaano kita kamahal. At kung gaano ko kagusto na makasama ka habambuhay. Marnee Alarcon, will you marry me?

Tumahimik ang lahat. Hinihintay ang sagot ko.

E ano pa ng aba…. Siyempre YES!!!

Sinuotan ako ni Monti ng singsing at hind na magkamayaw ang mga bisita sa sigawan.

****

Sa tabi ay magkausap sina Edgar at MK.

“Ang dali siguro kung mahal natin ang isa’t-isa in a relationship kind of way.” Pauna ni Edgar.
“Bakit? Pakakasalan mo rin ako? Traditional ka din pala.” Sagot ni MK.
“I realize a lot of things simula ng dumating ang baby sa atin.” Seryoso si Edgar.
“AKo din naman. Pero sino ba ang may sabi na ang mga kasal lang ang puwedeng magpalaki ng bata? Basta mahal natin ang baby natin, okay na ‘yun. Marami namang klase ng pagmamahal at relasyon. Malay mo isa tayo dun…hindi pa nga lang napapangalanan.”

Natawa ang dalawa sa sinabi ni MK.

“Basta promise ko, hanggang sa lumabas ang bata, hindi muna ako manlalake.” Kuda ni Edgar.
“Wow ha! Tignan natin kung kaya mo ‘yun. Sige na nga, ako din.”

Nagkamay ang dalawa sa bago nilang kasunduan.

*****

Tumabi naman si Ram sa gilid ng pool na walang masyadong tao.

Alam niyang kung hindi ngayon ay mawawalan na siya ng pagkakataog mamili. Parehong matimbang sa kanya sina Mark at Erik. Ang una ay ang unang lalaking nagmahal sa kanya. NBSB siya dati pero dahil kay Mark ay natuldukan iyon. At sabi nga nila, first love never dies. Ganun din naman sa kanya si Erik. Lahat ata ng hihilingin mo para sa isang perfect boyfriend ay nasa kanya. 

Nasasakyan niya lahat ng gusto ni Ram at hindi rin maikakaila ang pagmamahal nito sa kanya.

Paulit-ulit na pinipindot ni Ram ang cellphone niya. Sino ang tatawagan niya? Sino ang pipiliin niya? Si Mark? O si Erik?

Hanggang sa nakapili na rin siya sa wakas… “Hello?” tinawagan ni Ram ang lalaking napili niya.

*****

Bigla namang nawala si Green sa party. Nagmamadali pala itong umakyat sa floor niya. Siguro ay natamaan siya sa lahat ng sinabi naming ni Monti. Siguro ay nagkaroon siya ng kaunting tapang para ilaban kung anuman ang nararamdaman niya.

AGad siyang natatakbo sa harap ng pinto ni Nikko. Malakas ang pagkatok niya. Matapos ang ilang katok na akala mo ay masisira na ang pinto ay pinagbuksan siya ni Nikko.

“Sorry. Sorry last time na pinaghintay kita sa ulan. Sorry noong sinira ko ang surprise dinner mo. Sorry. Siguro takot lang ako dahil sa tuwing nagmamatapang akong sabihin ang totoo kong nararamdaman sayo, hindi naman nangyayari ang gusto ko. Pero ngayon wala na akong pakialam. Nikko, narealize kong-“pinutol ni Nikko si Green.

“Green, huwag mo ng ituloy. Gets ko naman.” Seryoso si Nikko. Saka nalang napansin ni Green na may dala itong maleta.

“Narealize ko ding tama ka. Masyado lang tayong nagpipilit. Maganda siguro na we stay friends nalang. At maganda siguro kung aalis na ako for good dito sa unit ko. Para madali tayong magmove-on.”

Nalaglag ang panga ni Green sa sinabi ni Nikko. Huli na si bakla.

*****

Alam na alam na natin ang kuwento. Hinalikan ng prinsipe ang prinsesa at nagising ang huli mula sa mahimbing na pagkakatulog…

Nagising ang prinsesa at they lived happily ever after na.

Pero kuwento lang ‘yun. Iba sa totoong buhay.

Sa totoong buhay, hahalik ka muna ng maraming palaka bago mo makita ang prinsipe. Nasa iyo din ang desisyon kung gigisng ka o hindi. Puwede kasing hintay ka ng hintay ng hahalik sayo pero wala namang darating. Sa huli, gigisingin mo ang sarili mo para magpatuloy nalang mabuhay.  Wala ring kasiguraduhan na ang nagising na prinsesa ay ang nakatakda sayo. For all you know, sa kabilang kanto ay may natutulog na isa pa at kapag hinalikan mo ay magigising din.

Nandiyan ang mga fairytale para magpaalala sa atin na totoo ang magic. Totoong may pagmamahal. Na lahat tayo ay maari itong maranasan.

Pero gabay lamang sila…

Dahil sa totoomg buhay, kung gusto mo ng happily ever after, ikaw ang gagawa nun para sa sarili mo. Basta huwag ka lang titigil. Paulit-ulit. Subok lang ng subok. Darating din si The One.

Now I'm just rolling home

Into my lover's arms

This much I know is true

That God blessed the broken road

That led me straight to you

That God blessed the broken road

That led me straight to you.

*****

Taray ni baklang David. Engaged na! lumilinya pa ng mga quotable quotes!

Tuluy-tuloy na ba ito? May haharang pa bas a kanila ng The One niya?

Huli na ng aba si Green? Ito na ba talaga ang ending nila ng kaisa-isang lalakeng minahal niya?

So far so good naman si Edgar. Mapangatawana niya kaya ang pangako niya?

At sino ang pinili ni Ram? Meron nga ba?

Paano magtatapos ang kuwento ng apat na bakla na minahal natin?

ABANGAN ang HULING PASABOG ng…

RAINBOW CONNECTION

The Final Season

(S4) Episode 7: Turn Back Time

Ang Nakaraan sa Rainbow Connection...
***

Nakatulala ako sa bookshelf ko sa kuwarto ko sa Bulacan. Nakahiga lang ako sa kama, maliit lang pero cozy, sumasayaw sa simoy ng hangin ang blue na kurtina. Nakabukas kasi ang bintana at hindi ko na kailangang magbentilador dahil malamig na rin dala ng Disyembre na. Hindi ako giniginaw.
Iba't-ibang libro ang nasa estante ko, mga nalumang Harry Potter books na ilang beses ko kasing binasa noong high school, ang mga childhood collections ko na Fear Street, Goosebumps at Give Yourself Goosebumps mula sa fave childhood author ko na si R.L. Stine. Kumuha ako ng isang Give Yourself Goosebumps, Revenge of the Body Squeezers... I flipped the pages, naninilaw na ang papel at ang amoy ng lumang libro ay tila tinatransport ako sa nakaraan, napangiti ako nang bahagya. Paboritong paborito ko noon ang Give Yourself Goosebumps. May pakulo kasi na parang Choose Your Own Adventure na ikaw yung nasa shoes ng bida at ikaw ang magdedecide kung anong gagawin niyang hakbang sa kuwento, minsan mauuwi ka sa medyo happy ending pero madalas either patay ka, magiging bato or something o maging multo. Basta depende sa pipiliin mo at dadalhin ka sa pahina ayon sa napili mong desisyon.

Wala lang. Feeling ko lang nun ang makapangyarihan ko. Ako ang namimili ng kapalaran ng bida. Natatawa kapag nahuhulog sa bangin. O sa tuwing nakakain ng halimaw. Pero nasisiyahan din kapag tama ang desisyong napili. Pero ang masaya sa pagbabasa nito, bukod sa hindi lang iisa ang ending, kapag nagkamali ka, pwede mong i-reset ang kuwento at bumalik sa page one para simulan ulit ang adventure mo, hoping na maitatama mo ulit ang lahat. At matumbok ang swak na ending.

...at sa pag-uwi ko sa Bulacan, wala akong ibang inisip kundi yung araw na nakita kami ni Erik na naghahalikan ni Mark...

Pakshet. Gusto kong bumalik sa araw na nakulong kami ni Mark sa kuwartong iyon. Gusto kong bumalik para i-reset ang lahat. Pero hindi e. Nandito na ako. Naalala ko pa rin yung mukha ni Erik. After niya kaming makitang nagkikiss, hindi siya kumibo. Walang sinabi. Umalis na lang. Ang tahimik nung buong eksena. Hindi rin ako nagsalita. Si Mark din. Nakita ko na lang yung movie tickets sa floor. Wala akong lakas ng loob ng pulutin yun. Basta ang alam ko, sana nasa Hunger Games na lang ako nun at pinana na agad  ni Katniss. I'm a monster. I don't deserve their ounce of love. Sinarado ko ang pinto. Parang naintindihan naman ni Mark at umalis siya. Umiyak lang ako the whole night. Then, after kong sabihin sa mga kaibigan ko ang nangyari through viber, sabi ko ayoko munang kontakin nila ako at I need to go home.

So heto ako nakatanga lang. Humiga ulit at binitawan ang hawak na libro. Sinusubukang makita ang sagot sa kisame kung anong hakbang ang gagawin ko...

a. Pupuntahan ni Ram si Mark at sasabihing siya ang mahal nito all this time. Noong hinalikan niya ito naramdaman niya na siya at siya talaga.

b. Magaapologize kay Erik dahil sa katangahang ginawa niya. Nadala lang siya sa mixed emotions. At maiintindihan niya si Erik kung hindi siya agad mapatawad nito pero gagawa siya ng paraan para mawin over ang lalaki.

Dahil sa tindi ng tama ni Monti,  hanggang ngayon hindi pa rin siya dumidilat sa ICU. Bago ako umuwi, dumalaw muna ako at nakita ko ang  mugtong mata ni Marnee. Naubos na yata ang luha ni ate and well it's refreshing to see her na walang make up again. 24/7 siyang nakabantay kay Monti kasama ang pamilya ng lalaki. Si Jaboom madalas ding magdala ng pagkain at dumalaw doon. Sina Green at Edgar, madalas din niyang makasama.

Hindi naman makuwento ni Green ang nangyari sa kaniya kasi he finds it insensitive compared sa problema ni Marnee ngayon. Mabuti na lang daw nakita agad nung guard on duty si Monti sa basement at agad nasugod sa hospital dahil kung nadelay lang ng kaunti baka hindi na nila kapiling ngayon si Monti. Si Marnee lagi lang chumichika sa tabi ng pinakamamahal niya, she realized na nakita na niya ang kaniyang the one at hinding hindi siya papayag na mawala pa ito sa kaniya, being a romantic, alam daw ni Marnee na si Monti na iyon at wala nang iba.

It's heartbreaking to see her like that. Hindi na rin namin pinag-usapan ang nangyari sa'kin out of respect kay Marnee. Nakakaloka naman talaga ang plot ni bakla. Kaya wala siyang ibang Christmas Wish kundi gumising si Monty sa kaniyang coma. Sising sisi rin si Marnee dahil naging mabait siya kay Roger at dahil sa ginawa nito kay Monty nag-iisip siya ng retaliation. Lintik lang ang baklang walang ganti...

a. Maghihire si Marnee ng hired killer para ipatumba si Roger. 
b. Maghihire si Marnee ng hired killer para ipatumba si Roger.
o c. Maghihire si Marnee ng hired killer para ipatumba si Roger.

Mabuti na lang nasa iisang ospital ang doctor ni MK at si Monti kaya isang tuhog na lang ang pagdalaw ni Edgar sa tuwing nagpapacheck up si tibs. So far so good. Mas may rapport na sila ni MK at napupunchline na nila ang pregnancy. Infair may friendship na kumbaga at maluwag na sa loob ni Edgar na maging baklang ama.

Katabi ng OB ni MK ay isang Pedia clinic kaya nakikita ni Edgar ang mga pamilyang pumupunta roon. Hindi niya maiwasang mamiss ang sarili niyang pamilya. Ang mga bonding moments nila ng papa niya, ang pagpapalipad nila ng kite noon, ang mga dinner nila ng mama niya at ang kulitan nila ng kaniyang mga kapatid na sina AJ at Mitch. Gagraduate na sa high school si AJ at si Mitch Grade 5 na. Ang bilis lang ng panahon.

Pero Edgar made a stand.  Ilang beses na siyang nasasaktan ng papa niya at hindi matanggap pero naisip niya baka this time, kapag tatay na siya matanggap nila si Edgar dahil may anak siya at hindi lang siya basta basta bakla. Napaisip si Edgar...

a. Babalik si Edgar para ipakilala si MK sa pamilya at ang desisyon nitong maging ama.
b. Tuluyan na silang talikuran dahil wala naman sila sa kaniyang mga trying times. 

Hindi tinigilan ni Nikko si Green. Walang mintis ang pagtambay nito sa condo. Nonstop ang pagtetext at pagpaparamdam sa FB. Pero matigas pa rin si Green. Nagmamaganda. Gusto niyang pahirapan si Nikko. Saktan. Lasunin. Dikdikin. Sakalin. Sampalin. Durugin. Pero at the same time, yapusin. Halikan. Hagkan. Haplusin. Lambingin. Chupain.  Mahalin. Pero nananaig pa rin ang naramdaman niyang sakit.

Iyong mga panahong nawala si Nikko nang ganun ganun na lang, muling nagbalik sa kaniya lahat ng kaniyang kawasakan. Iyong parang tinalikuran na siya ng mundo. Iyong pakiramdam na kinuwestiyon na rin niya ang kaniyang sarili at ang kaniyang kakayahan pang magmahal. Paano ba niya mapapatawad ang lalaking ito na buong buhay niya (well hindi naman) ay kaniyang minahal? Na gusto niyang pagdusain pero amuin at the same tine? Para siyang panahon ngayon, bipolar.

Nag-aaral si Green ng script ng panibago nilang play sa cafe ni Marnee. Makulimlim sa labas kaya bagay ang mainit niyang kape. Magugulat na lang siya nakatayo sa tapat niya sa labas si Nikko, pleading na nakatingin sa kaniya. Gusto siyang kausapin pero hindi siya nito ginugulo. Nangungusap at nagmamakaawa ang mga mata. Hanggang sa unti-unting umambon. Siyet. Natigil si Green, kung hindi nawala si Nikko at sila pa ngayon baka kumuha siya ng payong at susukuban ito agad. Ngunit iba ang sitwasyon ngayon.

Bumuhos ang malakas na ulan. Nasa labas pa rin si Nikko, nagpapakabasa. Parang yung mga lalaki sa pelikula na sinusuyo ang leading lady nila...

a. Hindi matitiis ni Green si Nikko at siya'y lalabas, yayakapin ito ng mahigpit at magpapakabasa rin sa ulan. Muling tatanggapin ang mahal.
b. Papayungan niya si Nikko pero sasabihin ni Green na hindi na talaga.

Pinili ni Green ay c. 
c.  Mula sa loob ng cafe, tinignan niya si Nikko, nagtama ang kanilang mga tingin. Oo nga, para siyang leading man sa pelikula na sinusuyo ang bidang babae... pero kailan ba siya naging bida? 

Nakipagtitigan lang si Green, habang bumubuhos ang malakas na ulan sa labas. Basang basa si Nikko, kulang na lang tumugtog ang kanta ng Aegis. Malamig pa ang mga araw ng Disyembre.
Parehas silang giniginaw ni Green.

Samantala, hindi naman matiis ni Edgar ang pamilya.
Kaya pinili niya ay a. Babalik si Edgar para ipakilala si MK sa pamilya at ang desisyon nitong maging ama.

Ngunit as usual, banastos lang siya ng kaniyang ama. Hindi niya nakita ang ina't kapatid, pinagtabuyan na siya sa gate pa lang. Sinubukan ni Edgar ipakilala si MK. Nandiri ang kaniyang tatay. Matagal na raw siyang patay kaya sana patahimikin na niya ang kanilang pamilya.

Sa tagpong iyon, mas lalong nanaig kay Edgar na akuin ang bata. Na alagaan ito at palakihin. Ang anak na lang niya ang magmamahal sa kaniya ng buo. Hindi gaya ng pamilya niya na hindi siya kayang panagutan.

At dahil walang choice si Marnee, naghire nga siya ng hired killer at pinapatay si Roger.

Joke lang.

Syempre hindi kayang gawin ni Marnee na pumatay ng tao. She chose d. sinuplong na niya si Roger sa pulis at nakita naman sa CCTV na si Roger nga ang humampas ng baseball bat kay Monti. Hindi titigil si Marnee hangga't hindi nagbabayad si Roger at mabulok sa kulungan.

Sa ngayon, hindi pa rin nagkakamalay si Monti pero dahil optimistic si Marnee at sobrang in love sa mga Disney films, alam niyang hindi papayag ang Disney Gods na paghiwalayin sila ng kaniyang one true love.

Hahalikan niya si Monti araw araw, ang kaniyang true love's kiss hanggang sa magising ito.

At ako...

Hindi pa rin ako makapamili.
Oo gusto ko nang kantahin yung baduy na kantang Sana Dalawa ang Puso ko. Ganito pala ang feeling ng pinagaagawan. Ang lakas maka-ganda. Charot. Pero seryoso, nahihirapan ako. Hindi ko naman kasi inasahan na may magkakagusto sa akin... tapos may isa pa. Sobra sobra naman yata.
Naisip ko dati na mas okay na yata ang maging NBSB. Wala pa akong problema nun. No complications. Hay. Naiinis ako at hindi ko tuloy maisulat at maipagpatuloy ang nobelang dapat kong isulat. Ang sama sama kong tao dahil sinaktan ko si Erik at ngayon pinapaasa ko si Mark. Pero this time, alam ko sa puso ko na may mas matimbang pa rin sa kanilang dalawa ---

Magkakasunod na katok ang tumapos sa aking pagmumuni muni...

a. bubuksan ko ba ang pinto?
b. katamad. wag na? 

Okay hindi matiis ni Mama Minda isinigaw na lang niya... "May bisita ka! Wag kang mag-inarte diyan."

Napilitan akong tumayo.
Hindi pa ako naliligo.

Paglabas ko, shet. Hindi ko inexpect.

Naiyak ako.

Nakaupo sa sala namin ang tatlong bakla.
Sina Green, Edgar at Marnee.

"Sabi ko I need space di ba?"

"E kasi naman dalawang linggo na. Miss ka na namin." sabi ni Edgar.
"Baka nagpakamatay ka na, kawawa ka naman." sabi pa ni Green.

Napatingin ako kay Marnee, "Kumusta si Monti?"

"Hayun tulog pa rin. Ewan ko ba run, kating kati na ako  e ---"

hinampas ko siya kasi ang bastos niya. Narinig siya ni Mama Minda at natawa lang.
Nagtawanan na lang kaming apat. Niyakap ko sila nang mahigpit.

Ewan ko. Sa ngayon, silang tatlo sa tabi ko ay sapat na.

***

Ay hongsweet ng barkada! Hihi. 

Kaso heto namang si Ram pabitin, wala pang pinili! Pa-special!

E sino nga bang pipiliin niya?! Mark the past or Erik the present?

Hantaray ni Green pasaboooog! Hinayaan si Nikko sa ulan baka sipunin! 

E sa bagay may right med naman. Charot. #productplacementbaito? 

Hanggang kailan nga ba niya pahihirapan si kuya? 

O umeechos lang si bakla hindi rin matitiis? 

Aww kawawa naman si Edgar pero atleast pinanindigan na niya talaga si baby.

Nakakaloka magnininang na nga ba ang mga bakla?

Wait wait wait, ang tanong malakas ba si Marnee sa Disney Gods? 

Gigising pa ba si Monty? Or baka tuluyan nang mamaalam ang kaniyang the one? 

Ano na mga baklaaaa??!!!!! 

Abangan ang mga nalalabing episodes ng..

RAINBOW CONNECTION!
LAST TWO EPISODES NA LANG!